توجه به فرصت ها به جای تهدیدها در روابط بین ایران و عربستان - مجله یک کامپیوتر

در سالیان اخیر هر هنگام سخن از عربستان به میان آمده نخست ذهن ها متوجه درگیری ها و دشمنی ها دو قدرت منطقه ای شده است. درگیری هایی که برای هیچ یک از دو کشور همسایه سازنده نیست.

عربستان سعودی از عظیم ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان نفت خام در جهان است. ایران نیز صندلی استراتژیکی در منطقه خلیج فارس دارد و تنگه هرمز در جنوب آن، مسیری حیاتی برای انتقال نفت خام است.

وجود خانه خدا، کعبه و مزار پیغامبر اسلام و تنی چند از اهل بیت در مدینه و مراسم معنوی حج، عربستان را در کانون توجه مسلمانان جهان قرار داده است؛ ایران نیز به عنوان عظیم ترین کشور شیعی جهان با بیش از 83 میلیون جمعیت تنها در سال 83 بیش از 800 هزار ثبت نام برای انجام سفر حج تمتع انجام داده است که هنوز بخش چم گیری از این تعداد در نوبت اعزام به حج قرار دارند.

عربستان نیروها مسلح بسیار پیشرفته ای دارد به نحوی که بعد از ایالات متحده امریکا و چین پر هزینه ترین و البته مجهزترین ارتش جهان را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر ایران با حدود یک میلیون نیروی نظامی و تعداد بسیاری نیروی شبه نظامی و تکیه به فناوری های بومی برای هر دشمنی همچون باتلاق به نظر می رسد.

عربستان همیشه در کشورهای منطقه و در بین سیاستمداران آن نفوذ غیرقابل انکاری داشته است از پاکستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس گرفته تا مصر لبنان و جیبوتی ...؛ ایران نیز همیشه دارای قدرت بسیاری در منطقه بوده از افغانستان عراق تا سوریه و لبنان که روز به روز نیز رو به رجحان نهاده است.

می توان جنبه های قدرت سخت و نرم هر دو کشور را به صورت متوالی به همین سبک ادامه داد اما این یادداشت به دنبال آنالیز قدرت های دو کشور و مقایسه آن باهم نیست! تمام این ظرفیت ها در صورتی که در کنار یکدیگر قرار بگیرد می تواند پیغام آور صلح رشد مالی، ثبات امنیت و مبنای همکاری های مشترک گردد. اما چنانچه این دو قدرت رودررو یکدیگر قرار گیرند با افزایش لحظه به لحظه تنش چیزی جز جنگ ویرانی برای مردم منطقه باقی نمی ماند. واقع امر هیچ یک از دو کشور توان حذف رقیب را به صورت کامل ندارند. عربستان با وجود ارتش کاملا مجهزش در حمله به شبه نظامیان حوثی در یمن نتوانسته بعد از چند سال موفقیتی به دست آورد؛ ایران نیز هرگز نمی تواند عربستان و نفوذش را نادیده بنگارد! هر گونه نزاع و درگیری و جنگ نیابتی این دو قدرت عضو در اوپک بیش تر قدرت های فرامنطقه ای را بر سر ذوق می آورد!

درگیری و نبرد این دو قدرت منطقه ای نخست پای ورود قدرت های فرا منطقه ای را به منطقه باز می نماید؛ نیروهایی که ورودشان با هزینه های هنگفتی همراه است، احساس تهدید دو قدرت منطقه ای از یکدیگر سبب رقابت تسلیحاتی می گردد که می توانست بودجه و امکانت آن در حوزه هایی همچون اقتصاد، بهداشت و نظایر آن بکار گیری گردد.

برنده این مبارزه تسلیحاتی هم کارخانه های اسلحه سازی شرق و غرب هستند. برنده منازعه که نتیجه واقعی اش تضعیف هر دو قدرت منطقه ای و مسلمان است کشورهایی هستند که خواستار ناامنی و عدم ثبات در منطقه هستند.

اما در شرایط فعلی راه حل چیست؟! نخست کاهش منازعات کلامی و تبلیغاتی دو سوی این جریان علیه یکدیگر و سپس مذاکره در عالی ترین سطوح ممکن به صورت ممکن با تکیه بر منافع مشترک و کاهش منازعات بر مبنی توافق فی مابیناست. نباید از یاد برد که نیروهای رادیکال هر دو جریان چه بدانند و چه ندانند آب به آسیاب دشمنان ملل مسلمان منطق میریزند و می بایست اقدامات آن ها توسط نیروهای معتدل خنثی گردد.

23311

اسلیم فا

فیس راز